De Loekemeijermethode is een methode voor gehechtheidsontwikkeling, speciaal ontwikkeld voor mensen met autisme en een goede cognitie. De methode is ontwikkeld door Yvonne Loekemeijer op basis van jarenlang praktijkonderzoek.
Gehechtheidsontwikkeling is de behoefte van ieder mens om zich te hechten aan één of meerdere personen. Een kind hecht zich aan zijn of haar ouders en die relatie biedt veiligheid en geborgenheid. Deze hechting legt de basis voor een goede emotionele en sociale ontwikkeling. De term ‘hechting’ wordt meestal gebruikt als het gaat om de (vroege) kindertijd. Daardoor ontstaat het idee dat het hechtingsproces dan ophoudt. Maar volgens de theorie van de Loekemeijermethode, loopt het proces door tot in de volwassenheid. Wel wordt in de kindertijd de basis gelegd.
Men verwacht dat iemand zich gedraagt naar zijn of haar leeftijd. Het gedrag van iemand met een achterstand in de gehechtheidsontwikkeling wijkt vaak af van het gedrag dat ‘hoort’ bij zijn of haar kalenderleeftijd. De kans is groot dat de omgeving gedragingen niet begrijpt en het interpreteert als ongepast, opzettelijk, vreemd of onopgevoed. Dit gebeurt zeker als het gaat om een ouder kind, jongere of (jong)volwassen persoon met normale tot hoge intelligentie. Toch is het ‘ongepaste’ gedrag terug te brengen in de ontwikkelingsfasen van de gehechtheid. De Loekemeijertheorie laat zien dat veel gedragingen, die iemand met autisme wel of nog niet laat zien, voortkomen uit een achterstand en stilstand in de gehechtheidsontwikkeling.
Iemand met autisme doorloopt, net als iemand die zich gemiddeld ontwikkelt, dezelfde opeenvolgende ontwikkelingsfasen van de gehechtheid. Dit proces begint echter met een achterstand, verloopt veel langzamer dan gemiddeld en gaat niet vanzelf verder. Hierdoor komt de gehechtheidsontwikkeling bij autisme vaak stil te staan in een lage ontwikkelingsfase.
De gehechtheidsontwikkeling bestaat volgens Loekemeijer uit drie onlosmakelijk met elkaar verbonden ontwikkelingsgebieden:
- de ontwikkeling van de gehechtheidsrelaties (hechting)
- de emotionele ontwikkeling
- de sociale ontwikkeling
De ontwikkeling van de sensorische, dagelijkse, emotionele en sociale informatieverwerking loopt als een rode draad door deze drie ontwikkelingsgebieden heen. In een lage ontwikkelingsfase bevindt iemand zich nog volop in zijn of haar gehechtheidsproces. Door aan te sluiten bij de juiste ontwikkelingsfase kan iemand zich verder ontwikkelen en het gehechtheidsproces alsnog doorlopen.
De grote uitdaging bij veel mensen met autisme is dat zij met hun goede cognitie heel vaardig zijn in het verbloemen van hun achterstand. Zij kunnen ‘wenselijk’ gedrag vertonen of anderen imiteren waardoor de achterstand in de gehechtheid vaak niet herkend wordt. Over het algemeen wordt er alleen naar iemands cognitie en leeftijd gekeken en nauwelijks naar zijn of haar gehechtheidsontwikkeling. De Loekemeijermethode is zo ontwikkeld dat het de cognitie buiten beschouwing laat.
